Grønbygget 40 år

Tysdag 3. mars 1981 var biblioteket på Otta vidaregåande skole fylt til randen. 280 elevar og 35 lærarar prøvde å få med seg mest mogleg av den offisielle opninga av det etterlengta «grønbygget».

Noregs mest moderne skolebygg

Rektor Olav N. Haugen var både stolt og letta der han heldt opningstalen oppe frå hemsen. I ni år hadde undervisninga vore spreidd på opptil åtte ulike plassar på Otta. Nå kunne alt samlast i eit av Noregs mest moderne skolebygg.

Fasilitetane var det ingen grunn til å klage på

Rett nok var det berre A-blokka som vart teken i bruk da; B-blokka med sine tre verkstader sto klar først til skolestarten same år. Men all teoriundervisninga var på plass, og fasilitetane var det ingen grunn til å klage på: Her var eit stort bibliotek med lesesal, laboratorium for fysikk, kjemi og biologi, språklaboratorium, ein fullt utstyrt øvingsbutikk, øvingskontor, øvingskjøkken og stor kantine. Skolen hadde også topp moderne audio-visuelt utstyr og noko som var nytt og ukjent for mange: EDB-maskinar – elektronisk databehandling!

Avisutklipp fra Gudbrandsdølen 04.03.1981:

Bygget var røft og ikkje heilt perfekt

Da var det lett å bera over med at sjølve bygget var røft og ikkje heilt perfekt. Det trekte frå hjørna og lekte langs golva. Og faktum var at viss ikkje fylkeskommunen hadde lagt seg på ein så billig byggstandard, hadde Otta måtta vente enda lenger på skolen sin. Og elevane og lærarane hadde opplevd verre der dei hadde farta rundt «på legd» mellom det eldste industribygget i Øya, den gamle handelsskolen, samfunnshuset, Ebenezer, Solvang ungdomshus, Skansen skole og ungdomsskolen. Sjølv om det var sett opp bussar mellom undervisningsstadene, var det vanskeleg å komma fram i løpet av friminuttet. Mykje undervisningstid gjekk til spille.

Ein liten utdanningsrevolusjon på 1970-tallet

At det overhovudet vart vidaregåande skoler i Nord-Gudbrandsdal, var resultat av ein liten utdanningsrevolusjon på 1970-tallet. Fleire og fleire unge søkte utdanning etter grunnskolen. Og ei ny skolelov som tredde i kraft frå 1976, sidestilte studieforberedande utdanning og yrkesfag. Helst skulle begge delar samlast i såkalla kombinerte skolar. Det gjorde det mogleg å satse på vidaregåande skolar også i distrikt med mindre befolkning. Politikarane greidde til slutt å samle seg om å ha vidaregåande skolar i Lom, på Otta og Hjerleid/Dombås.

Allsidig kombinert vidaregåande skole på Otta

På Otta hadde Olav N. Haugen starta ein privat handelsskole i 1944, og denne vart interkommunal i 1961. Gudbrandsdal yrkesskole for handel og kontorarbeid vart grunnstammen i den vidaregåande skolen i bygda. I samband med industriutbygginga på 1960-tallet hadde dessutan to–tre industrifagklassar frå yrkesskolen på Hjerleid vorte lagte til industriområdet i Øya. Rundt 1970 var dette opplæringstilbodet blitt så etablert at ein begynte å snakke om Sel yrkesskole. Og frå 1972 fekk norddalen fleire studieforberedande filialklassar under landsgymnaset på Vinstra. Dermed var grunnlaget lagt for ein allsidig kombinert vidaregåande skole på Otta.

Gjekk til streik og elevrådet arrangerte demonstrasjonstog

Otta vidaregåande skole vart etablert som sjølvstendig skole med tre studieretningar frå skoleåret 77/78, men sto berre på tredjeplass på prioriteringslista for nybygg. Fylkeskommunen tenkte stort og ville byggje for 500 elevar. Det hadde verken den eller Sel kommune pengar til. Dermed vart byggestarten utsett. Hausten 1978 hadde elevane fått nok av kummerlege forhold og gjekk til streik. Elevrådet arrangerte demonstrasjonstog frå Skansen til det daverande kommunehuset i Storgata. Lærarane slutta seg til saman med lærarar og elevar frå øvste trinn på ungdomsskolen. 600 demonstrantar med plakatar og kamprop vart lagt merke til heilt ned i fylkesadministrasjonen. Så vart det byggestart i 1979 likevel og innflytting etter halvanna år.

Godt omdøme og sterk vekst

Nybygget opna òg for nye studietilbod. Eit grunnkurs i helse- og sosialfag var allereie oppretta. Det var lokalitetar for både kokk/servitør, frisørlinje og bilmekanikk. Ei blanding av pengemangel og protestar frå nabokommunane gjorde at tilboda vart utsette, men etter kvart kom dei på plass. Fylkeskommunen peikte ut skolen til senter for eit pionerprosjekt for samarbeid mellom skole og næringsliv. Saman med andre satsingar førte det til godt omdøme og sterk vekst. Etter ti år var elevtalet nesten oppe i 700. All tvil som var reist om ein vidaregåande skole på Otta var liv laga, var gjort til skamme.